      
Ku Bogu w zachwycie
  
Księga Rodzaju I.
(1) Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.
(2) A ziemia była pustkowiem i chaosem;
ciemność była nad otchłanią,
a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód.
(3) I rzekł Bóg:
Niech stanie się światłość.
I stała się światłość.
(4) I widział Bóg, że światłość była dobra.
Oddzielił tedy Bóg światłość od ciemności.
(5) I nazwał Bóg światłość dniem,
a ciemność nazwał nocą.
I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień
pierwszy. |
Bóg
Duch
niebo
ziemia
światłość
ciemność |
(6) Potem rzekł Bóg:
Niech powstanie sklepienie pośród wód
i niech oddzieli wody od wód!
(7) Uczynił więc Bóg sklepienie,
i oddzielił wody pod sklepieniem
od wód nad sklepieniem;
i tak się stało.
(8) I nazwał Bóg sklepienie niebem.
I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień drugi. |
wody |
(9) Potem rzekł Bóg:
Niech się zbiorą wody spod nieba na jedno miejsce
i niech się ukaże suchy ląd!
I tak się stało.
(10) Wtedy nazwał Bóg suchy ląd ziemią,
a zbiorowisko wód nazwał morzem.
I widział Bóg, że to było dobre.
(11) Potem rzekł Bóg:
Niech się zazieleni ziemia zieloną trawą,
wydającą nasienie i drzewem owocowym,
rodzącym według rodzaju swego owoc,
w którym jest jego nasienie na ziemi!
I tak się stało.
(12) I wydała ziemia zieleń,
ziele wydające nasienie według rodzajów jego,
i drzewo owocowe,
w którym jest nasienie według rodzaju jego.
I widział Bóg, że to było dobre.
(13) I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień
trzeci. |
morza
rzeki
lądy - góry
rośliny
kwiaty |
(14) Potem rzekł Bóg:
Niech powstaną światła na sklepieniu niebios,
aby oddzielały dzień od nocy
i były znakami dla oznaczania pór, dni i lat!
(15) Niech będą światłami na sklepieniu niebios,
aby świecić nad ziemią!
I tak się stało.
(16) I uczynił Bóg dwa wielkie światła:
większe światło, aby rządziło dniem,
i mniejsze światło, aby rządziło nocą, oraz
gwiazdy.
(17) I umieścił je Bóg na sklepieniu niebios,
aby świeciły nad ziemią.
(18) I rządziły dniem i nocą
oraz aby oddzielały światłość od ciemności.
I widział Bóg, że to było dobre.
(19) I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień
czwarty. |
pory roku
słońce
księżyc
gwiazdy |
(20) Potem rzekł Bóg:
Niech zaroją się wody mrowiem istot żywych,
a ptactwo niech lata nad ziemią pod sklepieniem
niebios!
(21) I stworzył Bóg wielkie potwory
i wszelkie żywe, ruchliwe istoty,
którymi zaroiły się wody, według ich rodzajów,
nadto wszelkie ptactwo skrzydlate
według rodzajów jego;
i widział Bóg, że to było dobre.
(22) I błogosławił im Bóg mówiąc:
Rozradzajcie się i rozmnażajcie się,
i napełniajcie wody w morzach,
a ptactwo niech się rozmnaża na ziemi!
(23) I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień
piąty. |
zwierzęta
morskie
ptaki |
(24) Potem rzekł Bóg:
Niech wyda ziemia istotę żywą według rodzaju jej:
bydło, płazy i dzikie zwierzęta według rodzajów
ich.
I tak się stało.
(25) I uczynił Bóg dzikie zwierzęta według
rodzajów ich,
i bydło według rodzaju jego,
i wszelkie płazy ziemne według rodzajów ich;
i widział Bóg, że to było dobre.
(26) Potem rzekł Bóg:
Uczyńmy człowieka na obraz nasz,
podobnego do nas
i niech panuje nad rybami morskimi
i nad ptactwem niebios, i nad bydłem,
i nad całą ziemią,
i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi.
(27) I stworzył Bóg człowieka na obraz swój.
Na obraz Boga stworzył go.
Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich.
(28) I błogosławił im Bóg,
i rzekł do nich Bóg:
Rozradzajcie się i rozmnażajcie się,
i napełniajcie ziemię,
i czyńcie ją sobie poddaną;
panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem
niebios,
i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają
po ziemi!
(29) Potem rzekł Bóg:
Oto daję wam wszelką roślinę
wydającą nasienie na całej ziemi
i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie
nasienie:
niech będzie dla was pokarmem!
(30) Wszystkim zaś dzikim zwierzętom
i wszelkiemu ptactwu niebios,
i wszelkim płazom na ziemi,
w których jest tchnienie życia,
daję na pokarm wszystkie rośliny.
I tak się stało.
(31) I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił,
a było to bardzo dobre.
I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień szósty. |
zwierzęta
lądowe
drzewa
owocowe
człowiek
życie
i śmierć
ciekawostki
stworzenia |
Księga Rodzaju II.
(1) Tak zostały ukończone niebo i ziemia
oraz cały ich zastęp.
(2) I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje,
które uczynił,
i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła,
które uczynił.
(3) I pobłogosławił Bóg dzień siódmy,
i poświęcił go,
bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego,
którego Bóg dokonał w stworzeniu. |
odpoczynek
|
https://www.youtube.com/watch?v=9827cM3yR94
I
|
Księga
Wyjścia XX
1 Wtedy
mówił Bóg wszystkie te słowa:
2 "Ja
jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
3 Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!
4 Nie
będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego,
co jest na
niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko,
ani tego, co
jest w wodach pod ziemią!
5 Nie
będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój
Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do
trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą.
6 Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym,
którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. |
Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną. |
II
|
7 Nie
będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie
pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. |
Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego,
nadaremno. |
III
|
8
Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić.
9 Sześć dni
będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10
Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w
dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani
twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który
mieszka pośród twych bram.
11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię,
morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego
pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty. |
Pamiętaj,
abyś dzień święty święcił! |
IV
|
12 Czcij
ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da
tobie.
|
Czcij ojca swego
i matkę swoją! |
V
|
13 Nie
będziesz zabijał. |
Nie zabijaj! |
VI
|
14 Nie
będziesz cudzołożył. |
Nie cudzołóż! |
VII
|
15 Nie
będziesz kradł. |
Nie kradnij! |
VIII
|
16 Nie
będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. |
Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu
swemu! |
IX
|
17 Nie
będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego
twego |
Nie pożądaj żony bliźniego twego! |
X
|
ani jego
niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej
rzeczy, która należy do bliźniego twego". |
Ani żadnej rzeczy, która jego jest! |
|